~ Als vrouwen staken ~

Annie schrijft de eenakter Als vrouwen staken in 1953 in opdracht van de Amsterdamse afdeling van de Vereniging voor Vrouwenbelangen, Vrouwenarbeid en gelijk Staatburgerschap. Het is haar tweede toneelstuk dat wordt uitgevoerd door leden van de Vereniging. Op de avond zelf geeft Annie ook een voordracht, gevolgd door een optreden van de cabaretière Martie Verdenius. Omdat Annie heeft bepaald dat het alleen door deze acteurs in deze regie gespeeld mag worden, is het stuk na de première nog maar een enkele keer gespeeld.

Als vrouwen staken is een tamelijk drakerig stuk over de (on)gelijkheid van man en vrouw. Werkende vrouwen komen in opstand, omdat zij minder betaald krijgen dan hun mannelijke collega’s. Zij gaan staken, met als inzet ‘equal jobs – equal pay’. Het bedrijfsleven ligt plat: kranten verschijnen niet, de telefoon doet het niet en de asbakken in de kantoren worden niet langer geleegd. Maar is een staking wel het juiste wapen? Aan het eind van het stuk wijst ‘een man’ erop dat het allemaal slechts toneel was. Maar…: “Jullie vrouwen hebt het toch zelf in de hand? Jullie voedt je dochters op. Jullie voedt je zoons op. Welnu, doe het anders. Doe het beter (…) Al is dit een toneelstukje, je kon toch even beseffen, wat er gebeuren zou, wanneer de vrouwen werkelijk staakten. Het ligt in jullie eigen hand. Stel je teweer. Werk ervoor. Krijg meer benul van de maatschappij. Van de politiek. Vecht mee in de opperste regionen. Ga in de regering zitten. Doe mee.”